Stoere rock-chicks staan hun ‘mannetje’
De Amerikaanse alternative-rock band Deap Vally is bezig met een grote internationale tour om het nieuwe album ‘Femejism’ te promoten en in dat kader doen ze ook ons land aan. Vanavond staat het meestal schaars geklede en uit gitariste Lindsay Troy en drumster Julie Edwards bestaande dames-duo in de bovenzaal van de Amsterdamse poptempel Paradiso. Na dit optreden vervolgen de dames hun wereldtour met onder meer shows in Duitsland, Frankrijk en de Verenigde Staten.
Ook vanavond zijn de uiterst charmante Lindsey Troy (zang/gitaar) en Julie Edwards (drums/backing vocals) gekleed in een strak bontgekleurd stoeipakje met franjes aan de armen. Beiden met ontblote benen en op blote voeten. En met een sexappeal waar je ‘U’ tegen zegt. Vanaf het eerste nummer Little Baby Beauty Queen’ is voor het uit rockers, een paar punkers en wat verliefde vrouwelijke stelletjes bestaande publiek duidelijk dat Troy en Edwards live hun ‘mannetje’ staan.
End of the World
Deap Vally werd opgericht in 2011 en maakte met de single End of the World grote indruk. Op BBC Radio 1 werd deze single zelfs uitgeroepen tot ‘Hottest Record In The World’. In 2012 stond de band in het voorprogramma van o.a. Queens Of the Stone Age, Muse, en Peaches. En na een optreden in ‘Later….With Jules Holland’ ging het helemaal hard. Vele festivals waaronder Glastonbury volgden en in ons land stond Deap Vally al op Lowlands en Pukkelpop.
Het debuutalbum ‘Sistrionix’ (2013) staat vol met songs waar de dames goed in zijn: vuige, basloze rock & roll met veel drama in de stijl van Led Zeppelin en White Stripes. En met de komst van het tweede album ‘Femejism’ doen ze dat nog eens dunnetjes over.
De setlist van vanavond bevat rauwe, ruige songs die stuk voor stuk met volle overtuiging gespeeld worden. De nummers hebben een snerpend gitaar-intro, gevolgd door een couplet en een tussenstuk (met ‘n headbang momentje van Troy die even wegloopt naar de achterkant van het podium of contact zoekt met Edwards) en dan weer een couplet gevolgd door een refrein. Deap Vally speelt nagenoeg alle songs van het nieuwe album ‘Femejism’. Maar ook songs van het eerste album ‘Sistrionix’ waaronder Gonna Make My Own Money en Raw Material worden goed ontvangen en de sfeer in de volle bovenzaal is prima.
Als blijkt dat het vandaag Edwards’ verjaardag is zingt het publiek uiteraard Happy Birthday! Toch is dit op één of andere manier een keerpunt in de set en beginnen de gespeelde nummers wel erg op elkaar te lijken. De opbouw is hetzelfde; couplet, tussenstuk, couplet en refrein. En we horen dezelfde Oeh’s en Ah’s als in alle andere voorgaande nummers. Zo gaat het op exact dezelfde manier door en eentonigheid dreigt. Er moet duidelijk iets gebeuren. En gelukkig gebeurt dit ook als de tourmanager/merchendise/vriendin on stage verschijnt en een nummer meezingt en de tamboerijn bespeelt.
Helaas blijkt dit niet genoeg om de aandacht van het publiek vast te houden en slaat de muzikale verveling toe. Ook de dames zelf lijken dit te beseffen en zetten de van het debuutalbum afkomstige Lies als troefkaart in waarop een aantal mensen uit het publiek zowaar begint te pogo’en. In de toegift volgt troefkaart nummer twee: het publiek mag op het podium dansen op Walk Of Shame en Royal Belly en Troy staat met haar gitaar op de bassdrum van haar collega. Een prachtige rockpose, dat mag gezegd.
Stoppen op het moment dat zich een boel mensen op het podium heeft verschanst is een zeer slimme marketingtruc die uitstekend werkt. De dansende menigte zorgt voor een toffe sfeer die verbloemd waar we eigenlijk toch ook wel voor kwamen; de muziek. Maar als hier íémand mee weg komt, is dat Deap Vally wel …
Tekst: Mariska Lie A Ling || Foto’s: Cleem van den Burg
