Zacht en lieflijk, maar met kleine weerhaakjes in de teksten
Zacht en lief klinken de liedjes die My Bubba vanavond speelt in zaagmolen ‘De Ster’ in Utrecht. Vaak met de ogen dicht gezongen, waarbij de stemmen van de Zweedse My Larsdotter en de IJslandse Guðbjörg Tómasdóttir soms nauwelijks uit elkaar zijn te houden. Zacht en lieflijk, maar als je goed naar de tekst luistert wel met kleine weerhaakjes. De kwade geest die uit het lichaam moet om verder te kunnen leven in Ghost Sweat, de afscheidsbrief aan een overleden geliefde in Letters, een moeder die haar baby verliest in Big Bad Good. Kleine liedjes, maar wel rond thema’s die verder gaan dan ‘ik hou van jou, ik blijf je trouw’.
Acht jaar geleden kwamen My Larsdotter en Guðbjörg Tómasdóttir (Bubba) elkaar bij toeval tegen in Kopenhagen. Bubba zocht een kamer en zag de advertentie die My had geplaatst voor een kamergenoot en besloot te reageren. En gelukkig, het klikte. Zowel op het persoonlijke vlak als voor wat betreft de ideeën die beide dames hadden over het maken van muziek. My Bubba was geboren.
Na een tournee door Italië volgde het album ‘How It’s Done In Italy’ (2010), waarna in 2014 het album ‘Goes Abroader’ verscheen. En sinds 15 april 2016 ligt het derde studioalbum van My Bubba in de winkel, getiteld ‘Big Bad Good’. Met name dit laatste album staat vanavond centraal bij het optreden van My Bubba in Utrecht.
Lullabies from the countryside
We zijn twee nummers onderweg als de ballerina’s van My toch net iets teveel gaan knellen en ze resoluut worden uitgeschopt. Op blote voeten gaat ze verder. Na twee oudjes van het ‘Goes Abroader’ album – het ritmische Dogs Laying Around Playing waarbij het duo hun lichaam gebruikt als drumkit en Poem Found In the Pocket of an Amazon – is het tijd voor de cittra, een Noorse schootharp.
Eerst in Gone, afkomstig van het ‘How It’s Done In Italy’ album. Daarna in een reeks van vier nummers van het nieuwe album. Vier kleine ingetogen liedjes, summier begeleid door een akoestische gitaar en het wat meer zangerige geluid van de Noorse harp. Liedjes met elk een eigen verhaal, door My Bubba zelf omschreven als ‘lullabies from the countryside’.
Het mooiste blokje songs zit in het tweede deel van de set. Het ingetogen Carolina, het half in het IJslands gezongen Going Home en het titelnummer van het album Big Bad Good, door Guðbjörg aangekondigd als ‘een verhaal waarmee je meer te weten komt over onze ouders, grootouders en rest van de familie’. Ook hier valt op met hoe weinig middelen My Bubba een sfeer weet te scheppen die zowel intrigeert als fascineert, met teksten die ongemerkt de neiging hebben om onder je huid te kruipen. Veel groter dan My Bubba nu in Nederland is, zal het waarschijnlijk nooit worden. Misschien maar goed ook, want de sfeer van zo’n oude zaagmolen past het duo meer dan voortreffelijk.
Tekst en Foto’s : Herman Sixma
