‘NPO Radio 6 verdwijnt’

NPO Radio 6 verdwijnt. Jammer, elke zender die zich beperkt tot jazz en soul heeft mijn warme sympathie. Niet dat ik er dan ook automatisch veel naar luister. Er wordt ondanks het fijne thema te veel geouwehoerd. Na de tv-omroepster mag ook de dj wat mij betreft bijgezet worden in het omroepmuseum.

Er is nog wel enig gemor over het plan de stekker eruit te trekken bij Radio 6, maar ik voorzie een geruisloos einde. Het enige argument voor behoud van de zender is ‘dat er anders geen soul en jazz meer is op de publieke zenders’. Ja en? Thema-kanalen te over.

Elk genre of subgenre telt op zijn minst honderden digitale zenders. Keus te over. En binnen het thema vaak een stuk gevarieerder dan bijvoorbeeld het Nederlandse easy listening thema-kanaal Sublime FM. Een sympathieke zender, alleen al omdat die uitsluitend nieuws uitzendt over onderwerpen die het stempel ‘duurzaam’ gemakkelijk verdragen. Twee kleine minpuntjes toch. Sublime FM is commercieel en moet dus reclame uitzenden. Irritanter is dat de zender over slechts één cd beschikt. Alle dertien smooth. De eigenaar is bij het starten van de cd bovendien vergeten om op de shuffle-toets te drukken.

Een themakanaal is, uit de aard der zaak, eenzijdig. Wie het toppunt van het tegenovergestelde wil ervaren stemt af op de Franse zender FIP (spreek uit fiep, bij voorkeur met enig aplomb). Als er één zender is waar het woord eclectisch van toepassing op is, is het FIP. Het beste van alles en van alles het beste. Zo laat de muziekkeuze van FIP zich samenvatten. En dan ook echt alle genres en stijlen, door alle jaren heen.

Dat is niet altijd even gemakkelijk. Het leidt tot keuzes die in huize Boender op zijn minst af en toe een wenkbrauw doen fronsen. Want ja, een betoverend mooi nummer uit het laatje New Weird America kan zomaar worden gevolgd door snoeiharde rap of een aria uit de Rigoletto. Als naast topkwaliteit enige voorspelbaarheid gewenst is, bijvoorbeeld tijdens een intiem diner waarbij dieprode wijn door fonkelende glazen welft als prelude op nog meer goddelijks, dan is FIP misschien niet per se de juiste keuze. FIP is er voor muzikaal avontuur. Magnifip!

Ja, hoor ik u denken, dat zal allemaal wel, maar het is een Franse zender. Klopt. Sterker nog, het is een Franse staatszender. Hoe het kan is een raadsel waarover cultureel antropologen zich nog decennialang achter de oren zullen krabben, maar er wordt niet geouwehoerd op FIP. Er wordt evenmin om het andere nummer een Franse meedeiner meegeleverd. Inderdaad, hoe bestaat het.

Hoe merk je dan dat het een Franse zender is? Niet aan de reclame, want die is er niet. Wel aan de nieuwsuitzending van één minuut. Elk uur één, tien minuten voor het hele uur. Verfrissend. Hé, het is al tien voor. Ook hoor je het aan de beknopte dienstmededelingen van de presentatrices, zogenoemde fipettes. Zij klinken zwoel als de zuchtmeisjes van het Franse chanson. Dat voelt als een likje aan je oor, van een zachte zeebries op een zinderend strand. Veel te kort.

Ton Boender – ‘De Vrolijke Spruit’