Overtuigende releaseparty van Tricklebolt!

Overtuigende releaseparty van Tricklebolt In Hedon Zwolle

“Tricklebolt verdient volle zaal en het grote podium”; zo kopten we het in een eerder verslag in over eerdere optredens van het Sallandse Tricklebolt. De jonge gasten van weleer zijn niet meer zo onschuldig en zijn de kleine clubzalen wel ontgroeid, zo vinden wij en ook velen met ons. Zo ook in het Zwolse Hedon waar de kleine zaal een maatje te klein bleek. LiveStreamMagazine was erbij in Hedon.

In 1945 verschijnt er in Amerika een boek met de naam Stuart Little. Een paar jaar later wordt het in het Nederlands vertaald door schrijver Godfried Bomans. Het is een kinderboek over Tom die wordt geboren in een normaal gezin met vader, moeder en een broertje. Tom is zo klein als een muis en ziet er ook zo uit en beleeft uiteraard vele avonturen. Titel van het boek: Tom Trikkelbout. Godfried Bomans zou nooit gedacht hebben dat hij 70 jaar later naamgever zou zijn voor de band Tricklebolt uit Overijssel. Inmiddels lezen ze geen kinderboeken meer maar zijn ze snoeihard op weg Nederlandse podia onveilig te maken. Neen, eigenlijk gewoonweg vreselijk veel plezier beleven en uitstralen!

Wat een daverende show heb ik zojuist gezien hoor ik mezelf zeggen wanneer ik Hedon verlaat. De kleine zaal bleek voor Tricklebolt al heel snel te klein voor de releaseparty van hun album Straight into the blue zodat uitgeweken moest worden naar de grote zaal die dan ook zeer goed gevuld is.

En diegenen die de moeite hadden genomen om te gaan, hebben kunnen haast niet anders dan een geweldige avond beleefd hebben. Wat is deze band, na een eerste kennismaking begin 2017, toch ontzettend gegroeid. Er staat een volwassen band die als headliner op menig podium moet staan. Nederland is een rockband rijker!

Classic Rock

Bij binnenkomst blijkt dat de heren het goed hebben aangepakt. Een heuse marketing/fan stand met t-shirts, caps, tasjes en natuurlijk een hele voorraad cd’s en vinyl van hun nieuwste kindje en natuurlijk eerder verscheen werk. Na afloop vindt de handelswaar gretig aftrek en signeren ze met veel plezier als een band die hun sporen allang hebben verdiend. Zover zijn ze nog niet, maar met de show van vanavond hebben ze een flinke stap gezet.

De set boeide van de eerste tot en met de laatste minuut. Ik zeg o.a. Pinkpop, Waterpop, Bluesrock, Bospop om er maar enkele te noemen. Ga die jongens even bekijken en luisteren! Je hoeft het niet van ver te halen. De jongens komen uit het Sallandse en zijn “retegoed” met hun retro muziekstijl! Ze hebben o.a. geluisterd naar bands als Deep Purple, Uriah Heep en Black Sabbath. Is er iets mis met classic rock? Helemaal niets wat mij betreft, zoals Tricklebolt het brengt met hun eigen sausje en evenzoveel enthousiasme. Veel gitaar, swingende Hammond, strakke ritmesectie en ja – zanger/gitarist Bastian beschikt ook nog over een goede stem. Eigen werk, fijne rocksongs over het leven van alledag.

Een een-tweetje met support act

Certain Animals hebben een een-tweetje afgesproken met Tricklebolt. Vandaag zijn ze support voor hen en in April (dan lanceert CA hun nieuwe album in Rotterdam) is het andersom. Een half uurtje mogen ze de zaal opwarmen en dat doen ze met verve en het publiek waardeert hun set zeker.

Mee aan boord voor een bijna anderhalf uur durende show

Rond de klok van half tien is het zover. De intro geeft je gelijk het gevoel hier in mee te moeten gaan. Get aboard is de opener en het is een uitnodiging die ik maar al te graag aanneem, zo ook de rest van het publiek aangezien er toch geen ontkomen aan is. Airballoon (ook het tweede nummer op het nieuw album) laat de zaal direct genieten van de ‘Tricklebolt sound’. Beweeglijk, heerlijke breaks, verrassende elementen, tempoversnellingen en de energie die er van afdruipt!

En een heerlijk rammende drummer, Lars Spijkervet! Hier moet je vanavond zijn en niet ergens anders. Bijna anderhalf uur gaat de vlucht van de band over het ruime podium van Hedon Zwolle en daar maakt de band en vooral gitarist Tim Kampman maar al te graag gebruik van. Op de achtergrond een grote banner met daarop het artwork van het nieuwe album. Een meesterwerk van de hand van Maarten Donders, een in de rockwereld gewild kunstenaar.

De nummers worden in rap tempo het publiek in gestrooid. Het blijft boeiend om te zien hoe de band geniet van deze avond. Glimlachen zijn de hele avond aanwezig, soms lijkt het op wat bescheidenheid. De band mag die bescheidenheid best overboord gooien, hoeft niet mee op hun reis in de rockwereld, want het staat als een huis. En de nuchterheid blijft vanzelfsprekend want het zijn ‘Sallandse’ jongens.

Nieuwe nummers worden afgewisseld met ‘oud materiaal’. Maar wat is oud? Het oude materiaal dateert van twee jaar geleden en het past vanavond allemaal bij elkaar. Sunday van het nieuwe album heeft dat heerlijke melodieuze ritme met een zware ondersteunende bas en N347 pt2 van het eerste album -met die aparte breaks – waarbij de timing wel heel goed moet zijn. Maar waar ik me op die breaks moet concentreren, doet de band dat natuurlijk met speels gemak.

De lyrics zijn van de hand van leadzanger Bastian Pen terwijl hij samen met Tim Kampman schrijver is van de nummers. Ideeën en inspiratie genoeg. Een verblijf op Bonaire was voor Bastian aanleiding een nummer te schrijven met die titel. Een sterk nummer waarin Roy Scholten zijn orgel mag laten schreeuwen en janken. Er zit veel potentie in deze band, de nummers zijn immers tempovol en blijven verrassend gevarieerd en boeiend. Bij het nummer Atlantis maakt zangeres Dion Legerbeke haar opwachting. Gekleed in een t-shirt van Black Sabbath mag ze even laten horen dat ze beschikt over een ‘rockbitch stem’. Het maakt het nummer nog mooier dan het al is. Ook op het album is haar stem in dit nummer te horen.

“We hebben geprobeerd in elk nummer een nieuwe uithoek op te zoeken en nergens ‘middle of the road’ te blijven. Onze al uitgebrachte single ‘Atlantis’ is een mooi voorbeeld van hoe we onze muzikale en sferische grenzen oprekken. Qua sfeer weer compleet een andere kant op, gaat de afsluiter van het album; spacend, lang en heavy, met een vleugje doom zelfs, gewoon omdat we daar zin in hadden.” Dit vertelde Tim Kampman in een eerder verschenen interview. En als je het album beluistert kun je hem alleen maar gelijk geven.

Na iets meer dan een uur zit het er op. Publiek is laaiend enthousiast en natuurlijk komt de band terug voor een toegift. In 1996 van het eerste album zit dit keer Paranoid van Black Sabbath verwerkt. Afgesloten wordt met het swingende High Trees, ook van hun eerste album. Hoge bomen vangen veel wind, maar als deze Sallandse jongens hun nuchterheid bewaren gaan ze het maken in de rockscene. Ik kom superlatieven tekort! Hier staat gewoon een dijk van een band. Een band gebouwd op de fundamenten van de sixties en seventies. En toen werd er gebouwd op stevige fundamenten! Het is niet iedere band gegeven om na een subliem eerste album een tweede album te maken die het eerste evenaart of in dit geval misschien wel overstijgt. Het is Tricklebolt in ieder geval gelukt.