Geslaagde tweede editie Rock Podium Huissen

Op 29 juli is zalencentrum De Buitenpoort in Huissen voor het tweede achtereenvolgende jaar het decor van Rock Podium tijdens de Huissense Dag op 29 juli. Terwijl verderop in het centrum mensen zich laten plezieren door Nederlandstalige muziek haalt de rockliefhebber hier zijn hart op. Rock Podium is een initiatief van een aantal liefhebbers die een tegengeluid willen laten horen omdat de Huissense dag traditioneel een podium is voor de Nederlandstalige artiest. Ook dit jaar zijn ze hier opnieuw in geslaagd.

Als de kleine zaal langzaam volloopt begint de set van Stennes, een blues-rockband van jonge gasten uit het land van Maas en Waal. Vanavond mogen zij een uur vullen. Onder aanvoering van de zeer gedreven en talentvolle gitarist Nard van Dinteren – student aan de rockacademie van Tilburg – laat de band er van meet af aan geen gras over groeien. En neemt het publiek mee in het gevoel van de bluesrock zoals dat klonk in de jaren’ 60 en ’70.

Het nummer Cradle Rock van Rory Gallagher is een gewaagde opener aangezien het nogal wat hoogstandjes bevat. Maar dit kan je met een gerust hart aan Van Dinteren overlaten, die weet hier wel raad mee. Het is wel jammer dat zijn stem hem vanavond af en toe in de steek laat. Een verkoudheidje blijkt de oorzaak te zijn.

Rory Gallagher

Zonder de anderen tekort te willen doen is Van Dinteren de man waar het om draait. Hoewel , man? Deze jonge knaap is net twintig. Van Dinteren is één met zijn gitaar en straalt van geluk. Zijn performance is een lust voor het oog. Hij gaat helemaal op in de muziek en als hij de ruimte krijgt benut hij het hele podium. Soms zie ik flashbacks van zijn voorbeeld Gallagher. Van de wat verlegen jongen die vorig jaar augustus op het podium van het Roepaen Woodstock festival in Ottersum stond is niets meer over. De rockacademie van Tilburg heeft hem duidelijk goed gedaan.

De set van Stennes bestaat voornamelijk uit covers. Zo worden onder meer Rory Gallagher’s I Take what I Want, Good Morning Little Schoolgirl van Ten Years After en Muddy Waters’ Got My Mojo Working met verve gespeeld en hier en daar voorzien van een eigen inbreng. Hoewel ik bij Good Morning Little Schoolgirl graag het samenspel of duel tussen gitarist en bassist had willen zien. Zoals Alvin Lee en Leon Lyons van Ten Years After destijds deden.

De eigen nummers mogen er beslist ook zijn. Zoals het fraaie Mr. Policeman. Van Dinteren moet zich maar gaan wagen aan het schrijven van meer nummers. Sinds enige tijd is Stennes versterkt met Jeroen de Heuvel op orgel waardoor de muziek voller is en meer gedragen wordt. De ritmesectie bestaat uit Nard Dekkers op bas en Bram van de Heuvel op drums. Gezien de reacties van het publiek blijkt Stennes een goed gekozen opener voor deze editie van Rock Podium.

Foxy Lady

In het afsluitende nummer Foxy Lady kan de band nog eenmaal knallen. Met een hoofdrol voor Jeroen op orgel. Deze band kan je gerust in een bruine kroeg neerzetten. Daarmee krijgt het publiek zeker waar voor zijn geld. Het is wel te hopen dat de andere bandleden het stijgende niveau van gitarist Van Dinteren bij kunnen houden. De tijd zal het leren!

De Wereld Draait Door

Na Stennes is het de beurt aan The Silverfaces. Deze band heeft in korte tijd indruk gemaakt. Eind vorig jaar wonnen ze de prestigieuze Amsterdamse popprijs en in januari van dit jaar lieten zij zich aan het Nederlandse publiek zien en horen tijdens ‘de minuut van De Wereld Draait Door’. De samenstelling van de band is bijzonder te noemen; twee jongens en twee meiden die elkaar hebben leren kennen op de Herman Brood academie. Waar dit al niet goed voor kan zijn. Nederland beschikt over veel muzikaal talent en af en toe komt daar ineens zo’n mooi pareltje als The Silverfaces bovendrijven. De kenners zien een grote toekomst voor het viertal.

The Silverfaces spelen psychedelische sixties-bluesrock waarbij je invloeden hoort van Led Zeppelin (Rock ’n Roll is de enige cover van vanavond), Jimi Hendrix, The Doors maar ook Jack White en The Black Keys. Zanger Jesse Koch heeft een opvallende stem en laat zijn gitaar vanavond knallen. En haalt er alle hoogstandjes mee uit. Met de opener For You, My love weet de band het publiek snel voor zich te winnen en laat de band direct zien over de nodige kwaliteiten te beschikken.

TGV

Onder het publiek bevinden zich ook een flink aantal mensen die vanavond speciaal voor The Silverfaces naar Rock Podium in Huissen zijn gekomen. Uit Amsterdam, maar ook uit Duitsland. De roem lijkt hen vooruit te snellen, want het gaat als een trein met The Silverfaces. En dan heb ik het niet over een diesel maar een TGV. De band is een lust voor oor en oog. Jesse Koch op gitaar weet hoe je het publiek moet bespelen en deinst er dan ook niet voor terug om van het podium te springen en tussen het publiek te soleren.

De stoere roodharige bassiste Sonya Vos – zusje van het duo Tangarine – oogt soms wat verlegen, maar doet lekker haar ding. Martin Scheppink zit keurig achter zijn keys tot hij mag soleren. Op die momenten swingt, danst en springt hij. Of beklimt zoals vanavond zelfs trappen. Drumster Nienke Overmars zit vanavond wat verscholen in een hoek op het podium, maar laat zich duidelijk horen met haar indrukwekkende slagwerk.

Dit mooie kwartet herbergt veel muzikale kwaliteit, hetgeen in elk nummer hoorbaar is. Dit belooft dan ook veel voor de toekomst. Het tempo van de set is afwisselend van traag naar snel. En omgekeerd. In de afsluitende nummers Thoughts Of You, Rock ’n Roll en Brother nemen The Silverfaces het publiek nog ’n keer mee in de hoogste versnelling. De band heeft alles in zich een grote te worden; de aparte samenstelling, de muzikale creativiteit, het jonge elan. Wat goed is komt snel. En dat is hier zeker van toepassing.

Herman Brood

The Silverfaces bestaan nog geen jaar maar rocken alsof ze al jaren de podia bestijgen. De band is technisch imponerend en dat zal zeker te maken hebben met de achtergrond van de Herman Brood academie. Of er nu veel grote invloeden zijn van Led Zeppelin, Hendrix of hedendaags als Jack White, maakt niet uit. The Silverfaces zijn in staat daar een eigen gezicht aan te geven. De band maakte eerder al indruk bij velen. En ook vanavond laten ze een tevreden en verbaasd publiek achter; what a band. Na afloop scoren vele aanwezigen maar wat graag de EP van The Silverfaces om deze vervolgens te laten voorzien van de handtekeningen van de bandleden.

Nu nog werken aan een uitgebreider repertoire en dan kan de band los worden gelaten op de Nederlandse poppodia, de grotere festivals, en waarom ook niet de omringende landen. Pinkpop, Lowlands, Ribs & Blues etc. leg ze maar vast. Met The Silverfaces op jullie programma heb je goud in handen!

Tekst & Foto’s: Benno Arends